فرایندهای تراشکاری را بیشتر بشناسیم

فرایندهای تراشکاری یکی از رایج‌ترین روش‌های تولید قطعات فلزی در صنعت ماشین‌سازی است. این فرایند با استفاده از دستگاهی به نام تراشگر، قطعات فلزی را با حذف مواد اضافی و شکل دادن به آنها تولید می‌کند. در این مقاله، به بررسی فرایندهای تراشکاری و کارایی آنها می‌پردازیم.

فرایند تراشکاری به صورتی انجام می‌شود که یک قطعه فلزی با یک ابزار برشی به نام تراشگر در دستگاه تراشگر چرخانده می‌شود. در هنگام چرخش قطعه، تراشگر به صورت متقابل با قطعه تماس می‌گیرد و مواد اضافی را از قطعه حذف می‌کند تا شکل نهایی قطعه به‌دست آید. این فرایند می‌تواند به صورت خودکار یا دستی انجام شود، که در صنعت ماشین‌سازی اغلب از دستگاه‌های تراشگر CNC (کنترل عددی کامپیوتری) استفاده می‌شود.

انواع فرایندهای تراشکاری:

1. تراشکاری مستقیم: در این روش، تراشگر مستقیماً با قطعه در تماس است و مواد اضافی را حذف می‌کند. این روش برای تولید قطعات با شکل‌ها و ابعاد پیچیده استفاده می‌شود.

2. تراشکاری موازی: در این روش، تراشگر به صورت موازی با قطعه حرکت می‌کند و مواد اضافی را حذف می‌کند. این روش برای تولید قطعات با سطوح صاف و موازی استفاده می‌شود.

3. تراشکاری مخروطی: در این روش، تراشگر به صورت مخروطی حرکت می‌کند و قطعه را شکل می‌دهد. این روش برای تولید قطعات با سوراخ‌های مخروطی و شکل‌های خاص استفاده می‌شود.

کارایی فرایندهای تراشکاری:

1. انعطاف‌پذیری: فرایندهای تراشکاری قابلیت تولید قطعات با ابعاد و شکل‌های مختلف را دارند. با تغییر نوع تراشگر، سرعت چرخش و حرکت قطعه، می‌توان قطعات متنوعی را تولید کرد.

2. دقت: فرایندهای تراشکاری قابلیت دستیابی به دقت بالادر تراشکاری از مواد اولیه فلزی استفاده می‌شود که به وسیلهٔ تراشگر و فرایند تراشکاری شکل داده می‌شوند. این فرایند به دلیل انعطاف‌پذیری و دقت بالا، در صنایع مختلف بسیار پرکاربرد است. برخی از کارایی‌های فرایندهای تراشکاری عبارتند از:

3. امکان تولید قطعات با ابعاد و شکل‌های متنوع: با استفاده از تراشگرهای مختلف، می‌توان قطعات با ابعاد و شکل‌های متنوعی را تولید کرد. این انعطاف‌پذیری، به تولید قطعات سفارشی و متناسب با نیازهای خاص مشتریان کمک می‌کند.

4. دقت بالا: فرایندهای تراشکاری قابلیت دستیابی به دقت بالایی را دارند. این دقت به این معنی است که قطعات تولید شده دارای ابعاد و شکل دقیقی هستند و به مشخصات مورد نظر پروژه مطابقت دارند. این ویژگی، در صنایعی مانند صنعت هوا و فضا، پزشکی و اتومبیل‌سازی بسیار حائز اهمیت است.

5. کارایی در تولید انبوه: فرایندهای تراشکاری قابلیت تولید قطعات به صورت انبوه را دارند. با استفاده از دستگاه‌های تراشگر CNC و برنامه‌ریزی مناسب، می‌توان عملیات تراشکاری را به صورت خودکار و متوالی انجام داد و قطعات بزرگتر و تعداد زیادی از قطعات را تولید کرد.

6. امکان استفاده از مواد مختلف: فرایندهای تراشکاری قابلیت استفاده از مواد فلزی مختلف را دارند. از فولادهای آلیاژی تا آلومینیوم، برنز، مس و استنلس استیل، می‌توان انواع مواد را در فرایندهای تراشکاری مورد استفاده قرار داد.

7. زمان و هزینه صرفه‌جویی: تراشکاری به‌عنوان یک فرایند رایج و استاندارد در صنعت، امکان استفاده از دستگاه‌های خودکار را فراهم می‌کند که منجر به صرفه‌جویی در زمان و هزینه می‌شود. با تغییرات کمی در برنامه‌ریزی و تنظیمات دستگاه، می‌توان انواع قطعات را تولید کرد و زمان تنظیم و تهیه تراشگرها را کاهش داد.

مزایای استفاده از فرایندهای تراشکاری در صنایع مختلف

1. انعطاف‌پذیری: فرایندهای تراشکاری قابلیت تولید قطعات با ابعاد و شکل‌های مختلف را دارند. با تغییر نوع تراشگر، سرعت چرخش و حرکت قطعه، می‌توان قطعات متنوعی را تولید کرد. این انعطاف‌پذیری، به تولید قطعات سفارشی و متناسب با نیازهای خاص مشتریان کمک می‌کند.

2. دقت بالا: فرایندهای تراشکاری قابلیت دستیابی به دقت بالایی را دارند. این دقت به این معنی است که قطعات تولید شده دارای ابعاد و شکل دقیقی هستند و به مشخصات مورد نظر پروژه مطابقت دارند. این ویژگی، در صنایعی مانند صنعت هوا و فضا، پزشکی و اتومبیل‌سازی بسیار حائز اهمیت است.

3. کارایی در تولید انبوه: فرایندهای تراشکاری قابلیت تولید قطعات به صورت انبوه را دارند. با استفاده از دستگاه‌های تراشگر CNC و برنامه‌ریزی مناسب، می‌توان عملیات تراشکاری را به صورت خودکار و متوالی انجام داد و قطعات بزرگتر و تعداد زیادی از قطعات را تولید کرد. این باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه می‌شود.

4. استفاده از مواد مختلف: فرایندهای تراشکاری قابلیت استفاده از مواد فلزی مختلف را دارند. از فولادهای آلیاژی تا آلومینیوم، برنز، مس و استنلس استیل، می‌توان انواع مواد را در فرایندهای تراشکاری مورد استفاده قرار داد. این امر به تولید قطعات با خواص مکانیکی و فیزیکی متناسب با نیازهای محصول کمک می‌کند.

5. کیفیت سطح بالا: فرایندهای تراشکاری قادر به تولید قطعات با سطح صاف و کیفیت بالا هستند. با استفاده از تراشگرها و ابزارهای مناسب، می‌توان سطح قطعات را به طور دقیق صاف و تمیز کرد.

6. کاهش هدررفت مواد: با استفاده از فرایندهای تراشکاری، مواد اضافی را به صورت منظم و دقطیع کاری می‌کنند، که باعث کاهش هدررفت مواد و صرفه‌جویی در هزینه‌های تولید می‌شود.

7. قابلیت اتوماسیون: فرایندهای تراشکاری به خوبی با سیستم‌های اتوماسیونی قابل ارتباط هستند. با استفاده از تراشگرهای CNC (کنترل عددی کامپیوتری) و برنامه‌ریزی مناسب، می‌توان فرایند تراشکاری را به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت انسانی انجام داد. این منجر به افزایش سرعت تولید، کاهش خطاها و افزایش دقت می‌شود.

8. قابلیت انجام عملیات تراشکاری پیچیده: فرایندهای تراشکاری قادر به انجام عملیات‌های پیچیده و دقیقی هستند. می‌توان در یک عملیات تراشکاری، شکل‌دهی، تراشکاری، حکاکی، سوراخکاری و ردیابی را به صورت همزمان انجام داد. این ویژگی به تولید قطعات با پیچیدگی‌ها و جزئیات زیاد کمک می‌کند.

 فرایندهای تراشکاری به دلیل انعطاف‌پذیری، دقت بالا، کارایی در تولید انبوه، کیفیت سطح بالا و قابلیت اتوماسیون، در انواع صنایع از جمله صنعتی، خودروسازی، هوا و فضا، الکترونیک، پزشکی و سایر صنایع تولیدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.